Weet u wat het principe van relativiteit van contracten inhoudt? In ons dagelijks leven sluiten we constant contracten af, maar we zijn ons niet altijd bewust van hun belang. Bij A&O Abogados, uw burgerlijke advocaten aan de Costa del Sol, leggen we het uit.
Het principe van relativiteit van contracten is een van de fundamentele principes van het contractenrecht. Dit principe stelt dat contracten alleen verplichtingen en rechten scheppen tussen de partijen die ze hebben afgesloten, dat wil zeggen, ze zijn relatief tot die partijen en hebben geen invloed op derden. De specialisten in burgerlijk recht van A&O Abogados leggen dit principe nu nader uit.
Dit principe is van groot belang in het dagelijks leven, omdat we allemaal vaak contracten afsluiten. Bij het kopen van een product in een winkel, het inhuren van een dienst, het huren van een huis, enzovoort, sluiten we een contract af.
Het principe van relativiteit van contracten betekent dat de verplichtingen en rechten die voortvloeien uit een contract alleen van toepassing zijn op de partijen die het hebben afgesloten. Daarom kan een derde die niet heeft deelgenomen aan de ondertekening van het contract niet eisen dat de verplichtingen worden nagekomen of de rechten worden opgeëist die in het contract zijn vastgelegd.
Dit wordt bevestigd door de Hoge Raad in zijn vonnis van 21 juli 2021, STS 3189/2021, waarin wordt aangegeven:
Het principe van de relativiteit van contracten, vastgelegd in artikel 1257 van het Burgerlijk Wetboek, dat bepaalt dat “contracten alleen effect hebben tussen de partijen die ze sluiten en hun erfgenamen”, is een weerspiegeling van de Latijnse regel res inter alios acta tertiis nec nocet nec prodest (wat tussen anderen is overeengekomen, schaadt noch baat derden), onverminderd het feit dat rechten en verplichtingen die voortvloeien uit een contract overgaan op erfgenamen, tenzij ze door hun aard, door overeenkomst of door de wet niet vatbaar zijn voor overdracht, zoals blijkt uit de tweede zin van de eerste alinea van voornoemd artikel 1257 van het Burgerlijk Wetboek (…)
(…)
De relativiteit van contracten is het gevolg van de vereiste van contractuele toestemming als essentieel element van elke conventionele relatie (artikel 1261 B.W.), zodat het contract alleen verplichtingen kan opleggen aan degene die vrijwillig en bewust instemt met het respecteren van de conventionele bepalingen die het vormen, die natuurlijk niet van invloed kunnen zijn, noch kunnen worden opgeëist, door een derde die ze niet heeft aangenomen, omdat deze geen partij was bij deze juridische relatie tot stand gekomen onder bescherming van de vrije autonomie van de wil (artikel 1255 B.W.), de vrijheid van onderneming (artikel 38 van de Grondwet, hierna CE), of de vrije ontwikkeling van de persoonlijkheid (artikel 10 CE). Kortom, alleen degenen die instemmen zijn houder van de rechten en verplichtingen die inherent zijn aan het contract.
Dit principe heeft een belangrijke uitzondering die bekend staat als het relativiteitsbeginsel van contracten. Deze uitzondering geldt wanneer een derde een legitiem belang heeft bij de nakoming van de overeenkomst tussen de partijen. In deze gevallen kan de derde de nakoming eisen van de in het contract vastgelegde verplichtingen.
Bijvoorbeeld, als A en B een huurovereenkomst van een huis sluiten en A zich verbindt tot het uitvoeren van bepaalde reparatiewerkzaamheden, dan kan buurman C de nakoming van deze verplichting eisen als de werkzaamheden nodig zijn om schade aan zijn eigendom te voorkomen. In dit geval heeft buurman C een legitiem belang bij de nakoming van de overeenkomst tussen A en B, dus is het relativiteitsbeginsel van contracten van toepassing.
In feite is het principe van de relativiteit van contracten een fundamentele basis van het contractenrecht, dat bepaalt dat contracten alleen verplichtingen en rechten scheppen tussen de partijen die ze hebben gesloten. Deze regel is essentieel om de juridische zekerheid in contractuele relaties te waarborgen en mogelijke conflicten tussen derden die niet hebben deelgenomen aan de totstandkoming van het contract te vermijden.
Er bestaat echter een belangrijke uitzondering op dit principe, bekend als het relatieve effect van contracten. Deze uitzondering stelt een derde in staat om bepaalde verplichtingen die in het contract zijn vastgelegd op te eisen, als deze derde een legitiem belang heeft bij de nakoming van het contract.
Kortom, het principe van de relativiteit van contracten is een fundamentele regel van het contractenrecht die bepaalt dat contracten alleen verplichtingen en rechten scheppen tussen de partijen die ze hebben gesloten. Deze regel is essentieel om de juridische zekerheid in contractuele relaties te waarborgen en mogelijke conflicten tussen derden die niet hebben deelgenomen aan de totstandkoming van het contract te vermijden. Er bestaan echter uitzonderingen op deze regel, zoals het relatieve effect van contracten, dat een derde in staat stelt om bepaalde verplichtingen die in het contract zijn vastgelegd op te eisen, als deze derde een legitiem belang heeft bij de nakoming van het contract.
Gaat u een belangrijk contract ondertekenen en bent u niet zeker van de implicaties? Bij A&O Abogados zorgen we ervoor dat contracten dienen ter bescherming van uw belangen. Bezoek onze website www.andradesortegaabogados.es. We raden u ook aan om onze eerdere blogs te lezen, vandaag stellen we u voor aan de rechterlijke procedure van echtscheiding in Spanje. https://andradesortegaabogados.es/index.php/2023/03/15/el-proceso-judicial-de-divorcio-en-espana/. Onze civiele advocaten in Marbella begeleiden u tijdens het hele proces. Neem nu contact met ons op.